Wist je dat mensen die aan of langs de weg werken gevaar lopen van het verkeer. Ondank onze beste opzet met langzamer rijden is een wegwerker of iemand van de hulpdiensten in een risicovolle situatie. Het enige verkeersberoep die niet zo een risico loopt is de verkeersregelaar. De situatie verbeterd en is bijna naar een 0-meer risico situatie gebracht. Dat komt door slimme techniek.

Data

Vroeger vertrouwde men vooral op de alertheid van de mensen zelf om te letten op het verkeer. Maar als je een taak hebt om uit te voeren is dat toch lastig. Zeker voor mensen van de hulpdiensten was er niet altijd tijd om erop te letten. Dat had ongelukken tot gevolg. Elke keer als het mis ging werden er weer nieuwe trainingen gegeven over hoe het anders en beter kon. En elke keer schoten die trainingen te kort. Menselijke intuïtie schoot tekort om het probleem te doorgronden. Maar data kon dat wel.

Menselijk

Mensen zijn wonderlijke computers. Zo kan de gemiddelde persoon intuïtief een 1 op de 5000 kans wiskundig correct aanvoelen. Verder is de gemiddelde toekomst periode waar een normaal persoon intuïtief rekening mee houd op hun 30ste 4 weken. Ter vergelijking, voor iemand van 21 is dit 3 dagen, alle keuzes die daardoor komen van dien. Mensen zijn dus fantastische inschatters. Maar sommige kansen zijn moeilijk voor mensen om te verwerken. Zoals het risico dat je geraakt wordt door een auto. Dat is een kans die heel klein is per auto die je passeert. Daarom overschatten mensen de kans, waarna ze daarna de kans te ver bagatelliseren als compensatie. Dit is ook wat we precies zien bij loterijen. Wanneer iemand een jackpot van €30.000.000 ziet staan met een lot dat maar €30 kost, dan moet je snappen dat als de kan groter is dan 1 op de miljoen dat je geld verliest. Maar als je maar tot 5000 komt dan zegt je hoofd dat je jouw inzet 200 keer terugkrijgt. Dat valse gevoel maakt dat inschatten zo lastig. Computers zijn een stuk minder slim in veel dingen, maar als het gaat om kleine kansen zijn ze koning. Door alle ongelukken in Nederland die men op papier had te kwantificeren konden ze exact aanwijzen waar de knelpunten waren en unieke clusters aanwijzen. Het waren vaak niet pijnpunten, maar een pijnpunt was een expressie van een onderliggend principe. Door die te begrijpen en in trainingen te verwerken is het steeds veiliger langs de weg.